Blog

Τι θα συμβεί αν πάρουμε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο και βγούμε λίγο πιο έξω από το comfort zone του; Αν ξεφύγουμε από την λογική του «σπίτ-γραφείο-πρίζα-σπίτι-πριζα-πρίζα-πρίζα» και το χρησιμοποιήσουμε ως κανονικό όχημα, για ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι όχι στην Ελλάδα,, όπου μια φιλική πρίζα -όπως παλιά ένα κρεβάτι- όλοκαι κάπου θα βρεθεί. Αλλά για ένα ταξίδι πιο μακρινό, στην Ευρώπη, στην Ιταλία, μια περιήγηση στην λαμπερή βιτρίνα της ευρωπαϊκής φύσης και ιστορίας, την Tοσκάνη.

Με τα σημερινά δεδομένα της αυτονομίας των 150 ληθαργικών χιλιομέτρων όλα αυτά μοιάζουν ένα απονενοημένο διάβημα που θα σταματούσε κάπου στο Αίγιο. Με το BMW i3 REX όμως όλα δείχνουν εφικτά. Φουλάρουμε λοιπόν Watt και -λίγα- οκτάνια, και νάμαστε μέσα στο φιλόξενο γκαράζ του Supefast στην Πάτρα, κεντρικό θέμα συζήτησης από ναύτες μέχρι καπετάνιο, και το i3 REX το απόλυτο Instagram story της ημέρας.

Ταξιδεύοντας ηλεκτρικά

Ξεχάστε όλα όσα ξέρατε (και τους 184 ίππους,, αχ…). Το σύνθημα εδώ δεν είναι «γρηγορότερα» αλλά «μακρύτερα». Πρόκειται για ένα mind game, ένα από εκείνα τα επιτραπέζια Jenga που πρέπει να τραβάς με προσοχή τα τουβλάκια, γιατί αλλιώς θα πέσει όλο το οικοδόμημα, και θα ξεμείνεις στη μέση του πουθενά. Στην περίπτωση του i3 με το Range Extender βέβαια δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα, μιας και το μικρό μοτεράκι είναι το δίχτυ ασφαλείας πάνω στο οποίο μπορείς να βασίζεσαι.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν οδηγείς ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Και άρα πρέπει να πας με τα «νερά» του. Στην προκειμένη περίπτωση με το πρόγραμμα οδήγησης «eco pro » που σημαίνει χωρίς κλιματισμό και άλλες ηλεκτρικές ευκολίες, και με μάξιμουμ ταχύτητα τα 90 km/h. Για το πρώτο, φρόντισε η ανοιξιάτικη Ιταλία να μας κρατήσει δροσερούς.

Σε ότι αφορά το δεύτερο, τα 90 km/h είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κίνηση στην Autostrada, καθώς γίνεσαι το «τιμώμενο πρόσωπο» με τις κόρνες, τις χειρονομίες και κάποιες φορές το «στόλισμα» σε άπταιστον Ιταλικήν. Λύση είναι κόψεις λίγο να τους αφήσεις να περάσουν και να αδιαφορήσεις. Και ακόμα καλύτερη λύση είναι να μπεις στο δευτερεύον δίκτυο ή στους επαρχιακούς δρόμους.

Εκεί βρίσκεται και το καλύτερο μέρος της οδήγησης ενός i30 REX. Μοιάζει παράδοξο, αλλά η καινούργια εποχή της αυτοκίνησης έρχεται μέσα από την επιστροφή της σε πιο παλιές εποχές. Στα χρόνια που το μεγάλο ευρωπαϊκό ταξίδι γινόταν με την χαλαρή και ανέμελη οδήγηση ενός Renault 4L ας πούμε, με τα ανοιχτά παράθυρα να σε γεμίζουν από τις μυρωδιές του τοπίου, την ήρεμη οδήγηση να σου επιτρέπει να παρατηρήσεις τον χώρο και το μυαλό να τακτοποιεί ήρεμα την χορογραφία του δρόμου, των λόφων και του ουρανού.

Υπέροχες στιγμές που ταιριάζουν τόσο όμορφα με έναν τόπο όπως η Τοσκάνη, που θέλει και απαιτεί να την προσεγγίσεις με ηρεμία και προσήλωση. Μία Τοσκάνη που παραμένει ο λατρεμένη πριγκίπισσα στο ευρωπαϊκό γεωλογικό και ιστορικό libro d’ oro , ένας τόπος μαγικός και μαγεμένος, πληθωρικός και την ίδια στιγμή εσωστρεφής και απόμακρος. Δύσκολα να μην «κολλήσεις» με την Τοσκάνη, και ακόμα πιο δύσκολα να μην θες να επιστρέψεις κοντά της στην πρώτη ευκαιρία. Η Tοσκάνη είναι μία Ιταλία σε συσκευασία εβαπορέ. Και έχει κάτι για όλους.

Οι πόλεις της (αιώνια αγαπημένη η Sienna, φαντεζί και φασαιριόζικη η Φλωρεντία), τα χωριά του Chianti και οι δρόμοι του κρασιού (πανέμορφη η Castellina In Chianti, δοκιμάστε μικρές εκπλήξεις δεξιά και αριστερά του δρόμου του κρασιού, την εξαίσια SS 222), η βεριτάμπλ Τοσκάνη νότια της Sienna με τα κουκλίστικα μεσαιωνικά χωριά πάνω στους λόφους (το Montalcino και το Montepulciano με τα εξαιρετικά κόκκινα κρασιά, την Pienza και πάει λέγοντας), η παραθαλάσσια Τοσκάνη σε άλλο πνεύμα και ύφος, η Τοσκάνη του Arrezzo με τα δάση και τα βουνά, η Τοσκάνη, εν τέλει, που μόνο εσύ ανακαλύπτεις και που μόνο εσύ θέλεις να δεις.

Όπως έλεγε και ένας μεγάλος σκηνοθέτης, στην Τοσκάνη, μέσα σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων έχεις τα πάντα: από υπερπαραγωγές κάθε μορφής τέχνης και κορυφαίες πόζες της Ιστορίας μέχρι αναπάντεχες εξάρσεις της γαστρονομίας και του ευ ζην κάθε μορφής και αντίληψης. Τι κι αν η Ιταλία μοιάζει και αυτή να αναζητά τον βηματισμό της στη νέα εποχή (ελάχιστα τα ιταλικά αυτοκίνητα, τρεις -3!- Giulia και μία Stelvio σε πέντε μέρες, παντού BMW, Αudi και SUV…), η Τοσκάνη δεν χάνει την λάμψη και την γοητεία της εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες που την επισκέπτομαι (τι να κάνουμε, love from the first sight…).

Φόρτιση αλα Ιταλικά

Αν έχετε κάποιο ηλεκτρικό αυτοκίνητο και θέλετε να ανοίξετε τα φτερά σας σε μακρινά ταξίδια, το πρώτο που θα πρέπει να κάνετε είναι η τέλεια οργάνωση. Θα πρέπει να γνωρίζετε απόλυτα τις δυνατότητες του αυτοκινή του σας, τον τρόπο που οδηγείτε και πάνω απ’ όλα το σημείο που θα κάνετε την φόρτιση της μπαταρίας. Μπορεί σε μερικά χρόνια όλα αυτά να μοιάζουν ρουτίνα και το ταξίδι μας με το i3REX να ανήκει στην… προϊστορία της ηλεκτροκίνησης.

Όμως όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, ο ηλεκτρικός τουρισμός έχει κάποιους περιορισμούς. Το καλύτερο πάντως που έχετε να κάνετε είναι να εξασφαλίσετε ξενοδοχείο με φορτιστή. Εμείς επιλέξαμε μία υπέροχη αναπαλαιωμένη βίλα, που διέθετε φορτιστή των 22 kW, κάτι που μας εξασφάλιζε σχετικά γρήγορη και πλήρη φόρτιση, και αυτονομία να καλύψουμε μία ακτίνα 170-200 χιλιομέτρων μόνο με τον ηλεκτροκινητήρα. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση κοστίζει στον ιδιοκτήτη περί τα 350 ευρώ τον μήνα συνδρομή και τοποθετήθηκε επειδή είχε ο ίδιος ένα plug-in υβριδικό, αλλά και για αναβάθμιση των υπηρεσιών του ξενοδοχείου του. Πέρσι πάντως είχε μόνο… έναν πελάτη, και φέτος ελπίζει να του κάναμε καλό ποδαρικό.

Η εξάπλωση των ηλεκτρικών οχημάτων έχει δημιουργήσει ένα ιντερνετικό buzz σε blogs και ιστοσελίδες, όπου μαθαίνεις τις εξελίξεις στις υποδομές και παίρνεις και… κουράγιο να το επιχειρήσεις. Ο Βορράς έχει την αναμενόμενη πρωτοκαθεδρία στις εξελίξεις των υποδομών, ενώ τον χορό σέρνει βέβαια η Tesla που έχει τις δικές της εγκαταστάσεις σε λογικές αποστάσεις.

Από εκεί και πέρα στην Ιταλία υπάρχει το δίκτυο της ημικρατικής Enel, που αριθμεί τώρα περί τους 3.000 φορτιστές και θέλει να φθάσει μέχρι τις 14.000 σε όλη την Ιταλία το 2022. Οι φορτιστές, κατά κύριο λόγο των 50 kW, βρίσκονται κυρίως στις πόλεις (στην Sienna ήταν περίπου δέκα), και απαιτείται ειδική κάρτα για την λειτουργία τους, κάτι που σε συνδυασμό με την σχεδόν ελληνικού τύπου λειτουργία της ιντερνετικής πλατφόρμας δημιουργεί δυσκολίες (πουθενά πάντως δεν είδαμε αυτοκίνητο να φορτίζει σε δημόσια θέση!).

Άλλες λύσεις υπάρχουν αλλά απαιτούν ψάξιμο (όπως τα πάρκινγκ του IKEA για παράδειγμα, ή μεγάλα super market), ενώ σιγά-σιγά όλες οι μεγάλες αλυσσίδες ξενοδοχείων εντάσσουν και τους φορτιστές των EV στις υπηρεσίες για τους πελάτες τους. Τέλος υπάρχουν αρκετές εφαρμογές τόσο για iPhone όσο και Android ώστε να έχετε ανά πάσα στιγμή μία εικόνα για το που βρίσκεται η κοντινή πρίζα… σωτηρίας!

Η δύσκολη επιστροφή

Τι μένει λοιπόν μετά από ένα ταξίδι 2.000 χιλιομέτρων με ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο; Πρώτα και κύρια ότι έχουμε την τύχη και εμείς ως δημοσιογράφοι και εσείς ως αναγνώστες και καταναλωτές, να ζούμε στην εποχή της μεγαλύτερης αλλαγής στην ιστορία της αυτοκίνησης. Τα ηλεκτρικά ήρθαν και θα μείνουν. Και όταν αρκετά σύντομα θα έχουν εξαπλωθεί οι υποδομές -τουλάχιστον στο εξωτερικό- και υπάρξουν και οι απαραίτητες βελτιώσεις στις μπαταρίες, θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για μία κανονικότητα.

Μένει επίσης ότι η BMW με το i3 REX έχει αυτή την στιγμή την πιο έξυπνη και αξιόπιστη ιδέα για το πως μπορείς να κάνεις ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο πραγματικά λειτουργικό και πέρα από τον γύρο του οικοδομικού σου τετραγώνου. Μπορείς να ζήσεις μαζί του χωρίς το άγχος της αυτονομίας, μπορείς να νιώσεις κομμάτι από τις καρτ-ποστάλ του μέλλοντος, μπορείς να κάνεις σχεδόν τα πάντα και όλα χωρίς με την κορυφαία εμμονή της BMW σε κάθε λεπτομέρεια. Θυμηθείτε μας: Πρόκειται για ένα από εκείνα τα αυτοκίνητα που η Wikipedia του 2040 θα μνημονεύει στις επικεφαλίδες της ιστορίας της ηλεκτροκίνησης, ένα future classic (όνομα και πράγμα) που έχουμε την χαρά να ζούμε και να οδηγούμε στην… «αρχαιότητα» του 2018.

Θα σας το πω όπως το ένιωσα αφήνοντας τα κλειδιά στην ελληνική αντιπροσωπεία της BMW και μπαίνοντας σχεδόν αμέσως να οδηγήσω ένα σούπερ ντούπερ διθέσιο σπορ μοντέλο (δεν έχει σημασία ποιό είναι, θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε…). Το κλισέ «πολιτισμικό σοκ» είναι λίγο. Ένιωσα σαν να προσγειώθηκα από 20 χρόνια μπροστά στο αναπόφευκτο σήμερα των πιστονιών, των γραναζιών και των θορύβων. Το σπορ διθέσιο έμοιαζε με «φορτηγό» μπροστά στο αέρινο ηλεκτρικό «μου», αναγκαστικά θυμήθηκα έννοιες όπως κιβώτιο ταχυτήτων, ροπή (που είναι η κρυμμένη η ροπή ρε παιδιά;), θόρυβος, φασαρία, όλα ξεπερασμένα, όλα τόσο «20ς αιώνας». Κατηφορίζω απόγευμα τον Κηφισσό, μποτιλιαρισμένος και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Στο βάθος η Αθήνα χαμένη στην Αφρικανική της σκόνη και την σκόνη των Νέων Καιρών που της έχουν γυρίσει την πλάτη. Φέρτε μου πίσω την Τοσκάνη. Φέρτε μου πίσω το ηλεκτρικό «μου» i3. Φέρτε μου πίσω το 2030!

Πόσο καίει;

Η ερώτηση έχει πολλές απαντήσεις, ανάλογα με την χρήση, οπότε θα περιοριστούμε στην δική μας εμπειρία. Το σύνολο της βενζίνης που πληρώσαμε για τα 2.000 χιλιόμετρα ταξιδιού ήταν στα 83 ευρώ. Κάτι που με μέση τιμή της αμόλυβδης στην Ιταλία στο 1,65 ευρώ/λίτρο μεταφράζεται περίπου στα 50 λίτρα, ή σε 2,5 lt/100 km. Σ’ αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθεί και το κόστος σε ρεύμα, το οποίο όμως διαφέρει από χώρα σε χώρα, ενώ στην περίπτωσή μας ήταν δωρεάν παροχή τόσο από το ξενοδοχείο όσο και από τα καράβια. Πάντως η μέση ηλεκτρική κατανάλωση που σημειώσαμε στο ταξίδι των 2000 χιλιομέτρων ήταν στα 14,1 kWh.

Η κατανάλωση σε βενζίνη θα μπορούσε να ήταν αρκετά χαμηλότερη (ή ακόμα και σχεδόν μηδενική) αν είχαμε μία ξεκάθαρη διαδρομή να κάνουμε, ώστε να μην ενεργοποιούμε τον κινητήρα, κάτι που στην δική μας περίπτωση μπορούσε να ισχύσει λόγω ανάγκης παρκετροπών από την προγραμματισμένη διαδρομή για τις φωτογραφίσεις κ.λπ. Πρακτικά πάντως, και αν οδηγήσεις με σύνεση και πρόβλεψη, τα 160-170 χιλιόμετρα πραγματικής και όχι θεωρητικής ηλεκτρικής αυτονομίας είναι εφικτά.